Louvre'un Bir Zamanlar Reddettiği Eserler: Orsay Müzesi Nasıl Sanatın Asi Çocuklarının Sığınağı Oldu?

Bugün Musée d’Orsay’nin ışıl ışıl Monet’leri ve canlı Van Gogh’ları arasında dolaşırken, bu başyapıtların birçoğunun bir zamanlar Louvre Müzesi tarafından reddedildiğini hayal etmek zor. Dünyanın en çok hayranlık duyulan Empresyonist sanat koleksiyonu, 19. yüzyıl Paris’inin sanat otoritelerinin bir zamanlar yüz çevirdiği eserler sayesinde var.

Louvre “Çok Modern” Dediğinde

1800’lerin ortalarında Paris’teki Louvre Müzesi, her şeyiyle geleneği temsil ediyordu: klasik temalar, kusursuz simetri ve kahramanca konular. Günlük insanları, belirgin fırça darbelerini veya doğal ışığı resmetmeye cesaret eden her sanatçı “aşırı radikal” olarak görülüyordu.

Monet, Manet, Renoir ve Degas gibi ressamlar, Akademi’nin koruduğu tüm kuralları yıktılar. Eserleri resmi salonlardan reddedildi, eleştirmenler tarafından alaya alındı ve Louvre’un duvarlarına kabul edilmedi.

Ancak tam da bu reddedilmeler bir devrimi ateşledi. 1863’te İmparator III. Napolyon, “Reddedilenler Sergisi” anlamına gelen Salon des Refusés’i onayladı. Halk ilk kez bu cesur yeni tarzları görebildi. Başlangıçta alay konusu olan bu sergi, renk, ışık ve gerçeğe bakış açısını sonsuza dek değiştiren Empresyonizm’in doğuşuna dönüştü.

Reddedilmekten Kutlamaya

Yıllar geçtikçe ve halkın zevki değiştikçe, Fransa bir zamanlar dışlanmış sanatçılar için yeni bir yuva aradı. Louvre, 1848 öncesi sanata adanmış olarak kaldı ve modern eserler için yer bırakmadı. Ardından beklenmedik bir dönüşüm geldi: terk edilmiş bir tren istasyonu, Gare d’Orsay, 19. ve erken 20. yüzyıl sanatına adanmış bir müzeye dönüştü.

Musée d’Orsay 1986’da resmen açıldığında, kurtuluşun bir anıtıydı, Louvre’un bir zamanlar reddettiği ressamlara ses veren bir müze. Bugün onların tabloları, kendilerini bir zamanlar reddeden kurumun tam karşısında, gururla Seine Nehri’nin öte yakasında sergileniyor.

Sanatı Yeniden Tanımlayan Sanatçılar

Édouard Manet, 1863’te iki giyinik erkekle birlikte piknik yapan çıplak bir kadını resmettiği Le Déjeuner sur l’herbe tablosuyla büyük bir skandala yol açtı. Bugün, modern sanatın temel taşlarından biri olarak kabul ediliyor.

Claude Monet, Impression, Sunrise eseri “bitmemiş” olarak görülüp reddedildi; ancak bu tablo Empresyonizm’e adını verdi ve sanatın algısını kökten değiştirdi.

Auguste Renoir, Berthe Morisot ve Camille Pissarro, canlı ışık ve hareket içinde sıradan yaşamı yakalayarak kusurun da güzel olabileceğini kanıtladılar.

Bu Hikâye Neden Hâlâ Önemli?

Orsay Müzesi’nin hikâyesi, yaratıcılığın çoğu zaman reddedilme ile başladığını hatırlatıyor. Bugün alay konusu olan şey, yarının başyapıtı olabilir. Salonlarında atılan her fırça darbesi cesareti, yeniliği ve direnci kutluyor.

Bir dahaki sefere Orsay Müzesi biletlerinizi aldığınızda ve güneşle aydınlanan salonlarında yürüdüğünüzde, unutmayın; sadece başka bir Paris müzesini gezmiyorsunuz. Reddedilmenin ebedi tanınmaya dönüştüğü, sanatın en büyük geri dönüş hikâyesine adım atıyorsunuz.